Bir şehir var. Kulağımda kulaklık, kalın paltomun ceplerinde ellerim. Karlar, bir yandan ayağımın altında çıtırdıyor, bir yandan omzumda birikiyor. Sokaklar uzun ve sessiz. Ağaçlar yollara eğilmiş, hal hatır sorarken beni umursayan bile yok. Koskoca şehrin umrunda bile olmadan, kimse duymadan geçiyorum bu şehirden. Yolum uzun, yorgun değilim fakat yalnızım. Yalnızlığım da yağıyor karla birlikte üzerime, omuzlarımda birikiyor. Kardan da ağır, şehrin yalnızlığından da. Çok yolum düşmez bu şehre, aklıma düşer bu şehir. Sık sık yürürüm bu hüzünlü, duygulu sokaklarda. Çekerim kokusunu içime bu şehrin, yerden yükselen soğuk buharlarından. Buzda kayar ayaklarım sonra alışık olmadıklarından ve düşerken uyanırım yatağımda üşümüş bir halde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder