Gülersin kendi rezilliğine ve korkaklığına, söverken içinden
Gözler ama, kalbin sadık dostu,
İhanet eder beyne
Çaresizlikten, bulamayacağını bile bile ararsın;
İnanmak istersin bir şeye, 'umut fakirin ekmeği'
Dünyanın en güzel yemeklerini düşlersin,
Bir ekmekle doyarsın.
Hayat herkese adil davranmaz
Kimi meyve bahçelerinde doğar
Kimi yağmur ormanlarında.
Ve ben rüyalarımda hep gökkuşağını gördüm
Bir gün ben bataklığıma gömülmüşken
Bir ağaç dal uzattı ve tutundum
Tırmandım ve dalından gökyüzüne baktım
Bulutlu ve karanlıktı, yıldızlar bile görünmüyordu
Hiç beklemediğim bir anda gökkuşağı çıktı göğe
Tırmanarak ağaca, dallarına basarak dokunmak istedim
O kadar uzak değildi ama kırılınca dallar düştüm
Düştüm ve rüya gördüm, rüyamda gökkuşağımda yatıyordum
Rüyalarda daha kolaydı her şey; dokunmak
Renklere doymak ve unutmak.
Gökkuşağı yılda bir görünürdü belki, ama
Ne zaman uyusam oradaydı gökkuşağım ve benimdi
